از روزی که اولین بار نام سایت های همسریابی و ازدواج اینترنتی بر سر زبانها افتاد، بیش از یک دهه نمیگذرد، اما از همان روزهای ابتدایی تا کنون شاهد عواقب و نتایج آن هستیم. ما در جامعهای سنتی و مذهبی زندگی میکنیم که در دو دهه اخیر با ورود گسترده به فضای مجازی و تکنولوژی با تحولاتی مواجه شده است و طبعاً حضور در اینترنت و فضای مجازی، موجب تغییر در نوع زندگی و انتخاب افراد شده است. با همه گیر شدن استفاده از تلفنهای هوشمند و شبکههای اجتماعی، بسیاری از افراد ترجیح میدهند، اغلب فعالیتهای روزمره خود را از طریق تکنولوژی انجام دهند که این فعالیتها میتواند فعالیتهای معمولی زندگی مثل خرید و تجارت و ... باشد یا اینکه فعالیتها و تصمیمات مهم زندگی مثل انتخاب دوست و حتی ازدواج.
از روزی که اولین بار نام سراچههای همسریابی و ازدواج اینترنتی بر سر زبانها افتاد، بیش از یک دهه نمیگذرد اما از همان روزهای ابتدایی تاکنون شاهد عواقب و نتایج آن هستیم؛ ازدواجهایی که در سراچهها و چت رومها و وبلاگ و یا شبکههای اجتماعی صورت میگیرد. درواقع تحولی عظیم در نوع آشنایی و ازدواج در حال صورت گرفتن است که نیاز به بررسی دارد و باید بررسی کنیم که این شبکهها و این نوع آشناییها فرصت است یا تهدید؟
هرچند ضرورت ازدواج بهموقع و تشکیل خانواده ازجمله موضوعاتی است که تأکیدات قرآنی متعددی درباره آن وجود دارد، اما احکام اسلامی همواره بر این مهم تأکید دارد که تشکیل خانواده باید با درایت و آگاهی صورت گیرد؛ چراکه بیتوجهی به این امر، از قوام این نهاد که اساس جامعه را تشکیل میدهد، کاسته و زمینهساز بروز مشکلاتی خواهد شد. حال آیا میتوان در فضای مجازی به افراد و ادعاهای آنها اعتماد کرد؟ آیا شناخت واقعی حاصل میشود؟
بیاعتمادی یکی از عمدهترین آسیبهایی است که زندگی زناشویی را تهدید میکند و مسلماً افرادی که در فضای مجازی با یکدیگر ازدواج میکنند، آسیب بیشتری میبینند؛ چراکه همواره این دغدغه با آنهاست که آیا همسرشان با افراد دیگری هم ارتباط دارد یا خیر؟ اینیکی از مشکلات این نوع ازدواجها است. مورد دیگر اینکه افراد در فضای مجازی در ابتدا خود را بسیار ایدئال و بینقص جلوه میدهند اما زمانی که بحث جدی میشود و قصد ازدواج و تشکیل خانواده به میان میآید، همهچیز عوض میشود.
این ازدواجها بر اساس سادهانگاری، خوشبینی، خیالبافی و هیجانات زودگذر است؛ چراکه افراد در ابتدا فریب مشخصات و ویژگیهای دروغین فرد مقابل را میخورند و زمانی که بهطور کامل دلبسته طرف مقابل شدند، با واقعیت روبرو میشوند که دیگر به دلیل دلبستگی شدید، نمیتوانند از طرف مقابل جدا شوند و با علم به اینکه این شخص معیارهای مناسبی برای ازدواج ندارد، با او ازدواج میکنند که اکثر آنها ناموفق است و با شکست روبرو میشود.
دادههای آماری نشان میدهد که ازدواج اینترنتی عامل 25 درصد از طلاقها در کشور است. آسیب شناسان اجتماعی در بررسیهایی که در این مورد انجام دادند، به این نتیجه رسیدند که ازدواج در شرایط آشنایی در سایتهای همسریابی اینترنتی حتی اگر با نظارت نهادهای واقعی هم صورت گیرد، چون بر اساس آگاهی نیست، موفق نخواهد بود و میتواند منجر به سوءاستفادههای عاطفی از افراد شود؛ چراکه اینگونه آشناییها در موارد بسیاری با دروغ و فریب همراه است و محل سوءاستفاده برخی از افرادی است که چیزی برای مخفی کردن دارند و یا اینکه اصولاً قصد آنها اصلاً ازدواج نیست و نیتی جز اخاذی و سوءاستفاده مالی و عاطفی ندارند. بنابراین باید افراد دقت کنند که در فضای مجازی به اطلاعات یا ویژگیهای بیانشده توسط افراد اعتماد نکنند و با دقت و در مدتزمان طولانی و همچنین با مشورت با خانواده و مشاوران، به دنبال شناخت کامل باشند.
منبع: سایت ایران هشدار