قال الصّادق(ع):
شاور فی امورک - ممّا یقتضی الدّین - مَن فیه خمس خصال: عقل و علم و تجربة و نُصح و تقوی. فان تجد فاستعمل الخمسة و اعزم و توکّل علی اللَّه تعالی؛ فانّ ذلک یؤدّیک الی الصّواب. و ما کان من امور الدّنیا الّتی هی غیرعائدة الی الدّین فارفضها و لاتتفکّر فیها، فانّک اذا فعلت ذلک اصبت برکة العیش و حلاوة الطّاعة. و فی المشاورة اکتساب العلم. و العاقل من یستفید منها علماً جدیداً و یستدلّ به علی المحصول من المراد. و مَثل المشورة مع اهلها مثل التّفکّر فی خلق السّموات و الارض و فنائهما و هما غنیّان عن القید؛ لانّه کلّما قوی تفکّره فیهما غاص فی بحار نور المعرفة و ازداد بهما اعتباراً و یقیناً. و لاتشاور من لایصدّقه عقلک؛ و ان کان مشهوراً بالعقل و الورع. و اذا شاورت من یصدّقه قلبک، فلاتخالفه فیما یشیر به علیک؛ و ان کان بخلاف مرادک؛ فانّ النّفس تجمح عن قبول الحقّ، و خلافها عند قبول الحقائق ابین. قال اللَّه تعالی: و شاورهم فی الامر. و قال اللَّه تعالی: و امرهم شوری بینهم.
امام صادق (ع) فرمود:
در امور خود - در آنهایی که صلاح دین و دنیا اقتضا می کند - با کسی مشورت کن که دارای پنج خصلت باشد: عقل و علم و تجربه وخیرخواهی و تقوا. اگر او را یافتی، از هر پنج خصلت بهره جوی و عزم بربند و بر خداوند متعال توکل کن؛ زیرا تو را به راه صواب می برد. آنچه از امور دنیا که راهی به دین ندارد، رهایش کن و در آن تفکّر مکن؛ زیرا اگر به این [دستور] عمل کنی، برکت زندگانی و شیرینی طاعت را درخواهی یافت. در مشورت بهره هایی از دانش نهفته است و عاقل آن است که از مشورت، دانشی فراگیرد و از این دانش، راه به سوی مقصود و مرادش جوید. مشورت برای اهلش، تفکر در چگونگی آفرینش آسمان‌ها و زمین و فنای آنها، که از امور غیبی‌اند، مانَد؛ زیرا هر اندازه که شخص، تفکّر خویش را در آن دو، قوام بخشد، در دریاهای نور معرفت فرومی‌رود و با آن ها بر عبرت ویقین خویش می‌افزاید. با کسی که عقلت، سخن او را راست نمی‌شمارد، مشورت مکن؛ اگرچه مشهور به خِرد و ورع باشد و چون با کسی که قلبت بر صداقتش گواه است، مشورت کردی، از راهنمایی‌های او تخلف مکن؛ اگرچه مخالف مراد و مقصودت باشد؛ زیرا نفس سرکش است و از پذیرفتن حق دوری می‌جوید وسرکشی او در برابر حق، روشن است. خداوند فرماید: در این امر با آنان مشورت کن و نیز فرماید: کارشان را با مشورت یکدیگر انجام می‌دهند.