نویسنده کتاب سواد رسانه حسن گل احمدی است. این کتاب در شش فصل تنظیم شده است. فصل اول؛ کلیت رسانه، شناخت محتوا و ابزار، تعریف و تحدید، عناصر و ویژگی‌های رسانه پرداخته است، فصل دوم؛ سواد رسانهای، اطلاعات و دانش، را مدنظر داشته است، فصل سوم به توسعه و نظریه‌های سواد رسانهای می‌پردازد، در فصل چهارم با عناصر و اصول سواد رسانهای آشنا می‌شویم، فصل پنجم؛ کارکرد نظری سواد رسانهای و ضرورت آموزش سواد رسانهای را گوشزد می‌کند و فصل آخر(ششم) اخلاق در رسانه‌ها را پیشرو قرار می‌دهد.
در این کتاب می‌خوانید: «یکی از فنونی که به نظر می‌رسد می‌بایست امروز بیش از گذشته به آن توجه شود، رسانه و مهارت‌های به‌کارگیری آن است؛ در روزگاري كه یک موبايل هم تلفن همراه است، هم دوربين عكاسي، هم یک ضبط‌صوت هم دفترچه يادداشت هم مرورگر وب و... یک خودكار هم‌قلم نوشتن است هم چراغ مطالعه دارد هم‌صدا ضبط می‌کند... یك پرينتر هم زيراكس می‌گیرد هم اسكن می‌کند هم چاپگر است... در روزگاري كه رقابت صنعت‌ها بر سر كاربرد بيشتر گرفتن از توليدات است، تو هم موظفي كه خودت را به فنون و کاربردهای مختلف مجهز كني».
«اصولاً سواد رسانهای در جهت برخورد هدفمند با رسانه مطرح می‌شود. از این منظر به اعتقاد اکثر تحلیل‌گران و کارشناسان حوزه رسانه، برخورد هدفمند با رسانه ازجمله دلایل بالا رفتن سطح آگاهی در تمامی اقشار جامعه به‌عنوان مخاطبین رسانه است که می‌تواند منجر به ایجاد ارتباطات دوسویه و مشارکت‌جویانه با رسانه‌ها از یک‌سو و تقویت ساختارهای دموکراتیک جامعه در راستای مباحث نقد، مشارکت فعالانه در حوزه رسانه در بین شهروندان باشد. بنابراین آنچه در «سواد رسانهای» می‌تواند مطرح باشد، آموزش مهارت‌های لازم برای برقراری ارتباطی متفکرانه و آگاهانه با رسانه‌ها و در عین حال به وجود آوردن نگاهی دقیق، نقاد و تحلیلی به پیام‌های رسانهای (مکتوب، دیداری و شنیداری) است».