اشعار آیت‌الله قاضی درباره توصیه‌های معنوی - عرفانی

علامه سید محمد حسین طهرانی در کتاب «مهر تابان» که در آن به شرح حال استاد خود علامه فقید طباطبائی پرداخته است از قول ایشان چنین نقل می‌کند: «مرحوم قاضی گاه و بیگاه بیک باره غیبشان می‌زد و به هر کجا که احتمال می‌دادیم آنجا باشند، به مسجد کوفه و سهله، مراجعه می‌کردیم. ولی ایشان را نمی‌یافتیم. اما پس از چند روز بدون مقدمه پیدا می‌شدند و بار دیگر مجالس بحث‌های اخلاقی ما شروع می‌شد، این موضوع سالی چندین بار تکرار می‌شد». گویم: چه بسا در این اوقات نامه‌هائی به شاگردان و یاران خود می‌نگاشته‌اند که ضمن آنها سفارش‌های اخلاقی خود را به آنان گوشزد می‌نمودند. من – پسر مرحوم آیت‌الله قاضی - یکی از این نامه‌ها را که گویا به علت عدم تناسب با سطح فکری ما، آن را از ما پنهان داشته‌اند، به دست آورده‌ام. این نامه طبق عادت ایشان با ابیانی به زبان عربی که معمولا در آنها خلاصه و محتوای نامه ذکر شده است شروع می‌شود. این نامه نزد  چندین تن از یاران بزرگ ایشان یافت شده است. اینک متن نامه:

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدالله رب العالمین، و الصلاه و السلام علی الرسول المبین و وزیره الوصی الأمین، و ابنائهما الخلفاء الراشدین، و الذریة الطاهرین و الخلف الصالح و الماء المعین، صلی الله و سلم علیهم أجمعین.

تَنَبّهُ فقد وافتکم الأشهُرُ الحرُمُ              تَیقّظ لکي تزدادَ فی الزاد و اغتنم

ترجمه: بیدار باش که ماه‌های حرام فرا رسیده‌اند؛ شب زنده‌داری کن تا بیشتر بهره‌مند شوی و فرصت‌ها را غنیمت بدان.

فقم فی لیالیها و صم من نهارها                         لشکر إله تم فی لطفه و عم

ترجمه: شب‌ها بیدار شو و روزها روزه‌داری کن، جهت سپاس از خدائی که نعمت و لطف او فراگیر بوده است.

و لاتهجعن فی الیلل إلا أقله                  تهجد و کم صت من اللیل لم‌ینم

ترجمه: فقط پاسی از شب را بخواب و بقیه را در خواب و بیداری باش، چون عاشقان (ایشان را روش خواب چنین بود که چندین بار تا صبح برمی‌خاستند و نماز می‌خواندند و بار آخر نمازهای شفع و وتر و فریضه را انجام می‌دادند).

ورتل کتاب الحق و اقرأه ماکثا               بأحسن صوت نوره یشرق الظلم

ترجمه: کتاب خدا را تلاوت نما و آن را با تأمل قرائت کن، با بهترین صداها که نور آن تاریکی‌ها را روشن می‌گرداند.

فلم تحظ بل لم‌یحظ قط بمثله               و أخطا من غیر الذی قلته زعم

ترجمه: که نه تو و نه دیگران هرگز مانند آن را نخواهید یافت و هر کس غیر از این گوید، در اشتباه است.

و سلم علی أصل القران و فصله                        بقیه آل‌الله کن عبده السلم

ترجمه: بر قرآن و آنان که بدان عمل نموده و آن را تشریح نمودند، این وابستگان به خدا، درود فرست و بنده خدا باش.

فمن دان للرحن فی غیر حبهم               فقد ضل فی إنکاره أعظم النعم

ترجمه: هر کس بخواهد بدون عشق ورزیدن به خاندان نبوت (علیهم السلام) به خدا نزدیک شود، حتماً گمراه شده است، به خاطر نادیده گرفتن بزرگترین نعمت خداوند متعال.

فحبهم حب الاله استعذبه                    هم العروة الوثقی فبالعروة أعتصم

ترجمه: عشق به ایشان عشق به خداست، پس به آنان پناه ببر که ایشان ریسمان مستحکم هستند.

ولاتک باللاهی عن القول و اعتبر                       معانیه کی ترقی إلی أرفع القِمم

ترجمه: از قرآن غافل مباش و از معانی آن پند و درس بگیر تا به مکان‌های رفیع برسی.

علیک بذکر الله فی کل حالة                  و لاتن فیه لاتقل کیف ذا و کم

ترجمه: همواره ذکر خدای گو، بدون حد و مرز، و هرگز تردید به خود راه مده.

فهذا حمی الرحمن فادخل مراعیا                       لحرماتة فیها و عظمه و التزم

ترجمه: که آنها (ماه‌های) رحمت خداوندی‌اند، پس با حفظ حرمت و رعایت بر آنها وارد شو و آنها را بزرگ شمار و خود را بر آنها متعهد دان.

فمن یعتصم بالله یُهد صراطه                فإن قلت ربی الله یاصاح فاستقم

ترجمه: هر کس به خدای متعال متوسل شود به راه راست خدا هدایت خواهد شد، دوست من! هر گاه الله را خدای خود نامیدی دیگر استوار باش (و به راه خود ادامه بده).

                                                                                                            برگرفته از آیت‌الحق