قال الصّادق(ع):
حسن المعاشرة مع خلق اللَّه تعالی فی غیر معصیته من مزید فضل اللَّه تعالی عند عبده. و من کان مخلصاً خاضعاً للَّه فی السّر کان حسن المعاشرة فی العلانیة. فعاشر الخلق اللَّه تعالی و لاتعاشرهم لنصیبک لامر الدّنیا و لطلب الجاه و الرّیاء و السّمعة. و لاتسقطنّ بسببها عن حدود الشّریعة من باب المماثلة و الشّهوة، فانّهم لایغنون عنک شیئاً و تفوتک الاخرة بلا فائدة. فاجعل من هو اکبر منک بمنزلة الاب و الاصغر بمنزلة الولد و المثل بمنزلة الاخ و لاتدع ما تعلمه یقیناً من نفسک بما تشکّ فیه من غیرک. و کن رفیقاً فی امرک بالمعروف و شفیقاً فی نهیک عن المنکر و لاتدع النّصیحة فی کلّ حال. قال اللَّه تعالی: و قولوا للنّاس حسناً. و اقطع عمّن ینسیک وصله ذکر اللَّه تعالی، و تشغلک الفته عن طاعة اللَّه، فانّ ذلک من اولیاء الشّیطان و اعوانه. و لایحملنّک رؤیتهم علی المداهنة عند الحقّ، فانّ فی ذلک خسراناً عظیماً - نعوذ باللَّه تعالی -.
امام صادق(ع) فرمود:
معاشرت نیکو با خلق، در غیر معصیت خداوند متعال، از فزونی فضل الهی بر بنده است و کسی که در خفا، خالصانه خاکسار خداوند باشد، معاشرتش [با خلق ] در آشکار نیکو است. پس برای خدا، با خلق معاشرت کن، نه برای دنیا و جاه طلبی و ریا و مردم‌فریبی. و به این بهانه که می‌خواهی مثل مردم شوی یا برای کام‌برآوردن، احکام و حدود دین را نادیده نگیر؛ زیرا آنان سودی نتوانند به تو رسانند و در نتیجه بدون هیچ سودی، آخرت را از دست می‌دهی. کسی را که از تو بزرگ‌تر است چون پدر بدان و آن را که کوچک‌تر است همچون فرزند و همتای خود را چون برادر بدان. عیب مسلّم خود را وامگذار و به عیب‌های احتمالی دیگران مپرداز. در امر به معروف، نرم‌خویی ورز و در نهی از منکر شفیق و مهربان باش و در هر حال هستی، نصیحت و خیرخواهی را فراموش مکن. خداوند متعال می‌فرماید: .«و با مردم به نیکی سخن گویید.» و از آن کس که رابطه با او، خدای را از یادت می‌برد و تو را از اطاعت و عبادت خداوند بازدارد، دوری گزین؛ زیرا او از دوستان شیطان است و دیدار چنین کسانی تو را به نادیده‌انگاشتن حق نکشاند؛ زیرا در این عمل، خسرانی است عظیم که از آن به خدای تعالی پناه می‌بریم.