نویسنده کتاب تربیت فرزند با رویکرد فقه تربیتی علیرضا اعرافی است که تحقیق و نگارش آن توسط سیدنقی موسوی و انتشار آن توسط انتشارات موسسه اشراق و عرفان صورت گرفته است. هدایت فرایند تربیت، ضرورتی است که دانش‌هایی چند، برای پاسخ‌گویی بدان به کار گرفته‌شده‌اند؛ اما در این میان، دانشی که باعث حجیت گزاره‌های تأثیرگذار بر فرایند تربیت است، دانش اصیل و پویای «فقه» است، این دانش که در سیر تحول خود، در جدیدترین تحولات علمی خود، با تأسیس گرایش جدید «فقه تربیتی» داعیه‌دار تحقق این مطلوب شده است، کتاب حاضر، با طراحی نظام سؤالات مطرح در تربیت فرزند، تلاش نموده است تا پاسخی نیمه استدلالی، به برخی از این سؤالات ارائه دهد که البته این پاسخ‌ها، مستند به مطالعات پیشین تمام استدلالی، منتشر شده در مجموعه «فقه تربیتی» است.
پژوهش حاضر با مفروض دانستن امکان و ضرورت حضور فقه در عرصه تعلیم و تربیت، درصدد است که شماری از وظایف والدین در تربیت فرزندان از منظر فقهی بررسی و احکام شرعی انها را از ادله تفصیلی آن استنباط کند. این پژوهش از روش استنباطی و اجتهادی رایج در فقه شیعی، بهره برده و اساسی‌ترین دستاورد آن، عبارت‌اند از: نظام بایدونبایدهای رفتاری که بر اساس احکام پنج‌گانه شرعی نبین می‌شود. این کتاب در شش فصل سامان‌یافته است که فصل اول آن به ترتیب، ساحت تربیت اعتقادی، عبادی، عاطفی، جنسی و جسمانی را به میان کشیده و در هر ساحت، مسئولیت‌های والدین را در فرزند پروری، از منظر فقهی بررسی و احکام شرعی آنها را استنباط کرده است.
هدایت فرایند تربیت، ضرورتی است که دانش‌هایی چند، برای پاسخ‌گویی بدان به کار گرفته‌شده‌اند؛ اما در این میان، دانشی که باعث حجیت گزاره‌های تأثیرگذار بر فرایند تربیت است، دانش اصیل و پویای «فقه» است، این دانش که در سیر تحول خود، در جدیدترین تحولات علمی خود، با تأسیس گرایش جدید «فقه تربیتی» داعیه‌دار تحقق این مطلوب شده است، کتاب حاضر، با طراحی نظام سؤالات مطرح در تربیت فرزند، تلاش نموده است تا پاسخی نیمه استدلالی، به برخی از این سؤالات ارائه دهد که البته این پاسخ‌ها، مستند به مطالعات پیشین تمام استدلالی، منتشرشده در مجموعه «فقه تربیتی» است.