چکیده
اگر قرار باشد عنوان «جنبشهای نوپدید معنوی»[1] را
به انواع گرایشهای معنوی دوران معاصر بدهیم، بدون شک «اکنکار» اولین و اولیترین مصداق
در این باره است؛ به عبارت دیگر، هیچ کدام از انواع جریان هایِ معنویِ نوظهور به اندازه
گرایش اکنکار دارای چارچوب های نظری همانند دیگر ادیان بزرگ نیستند.
اکنکار[2] از فرقه های نوپدیدی است که پال توئیچل[3] آن را در سال 1965 ایجاد کرد. بسیاری از تعالیم
آن برگرفته از آموزه های رادهاسوامی هندی و به طور کلی، هندوئیسم، بودیسم و برخی دیگر
از گرایشهای عرفانهای غربی است.
نگارنده در این مقاله تلاش میکند تا درباره سه رکن اساسی، یعنی خداشناسی، رهبر شناسی
و راه رسیدن به سعادت در اکنکار شاهد مثالهایی بیاورد و در ادامه به نقد و بررسی آنان
همت گمارد و در آخر نشان دهد که چرا کنکار قادر نیست بحران معنویت دوره معاصر را پاسخ
گوید.
واژگان کلیدی : سوگماد، کل لیرانجان ماهانتا، اساتید نظام اک، سفر روح.