13 آبان 1395, 2:54
هر گاه آیتالله قاضی در کسی استعداد و آمادگی پذیرش امور عالیه و عرفانی را میدیدند، او را با سخنانی محترمانه ترغیب و تشویق میکردند. همچنان که این عمل را با علامه طباطبائی انجام دادند. از علامه به کرات نقل شده است که میگفتند: زمانی که به نجف اشرف مشرف شدیم، نسبت به آقای قاضی به عنوان اینکه هم اهل علم بودند و هم از بزرگان خانواده بودند و منزلت خاصی داشتند، محترمانه رفتار میکردیم. یکبار که در یکی از کوچهها به هم رسیدیم، عمیقانه در صورت من نگاه انداختند و پس از آنکه دست خود را روی کتف من گذاشتند، چنین گفتند: «پسرم از نماز شب غافل مشو، اگر دنیا میخواهی نماز شب بخوان و اگر آخرت میخواهی نماز شب بخوان». گویی این کلمات بمانند خونی بود که در رگهای من به جریان آمد، ناگهان با تمام وجود به سوی این کار رفتم.
برگرفته از آیتالحق