نظم در تمام امور زندگی لازمه سلوک عرفانی

از نشانه‌های مؤمن آن است که همیشه همه‌ کارها را به کمال و تمام انجام می‌دهد و در هیچ عملی از آنچه باید انجام دهند، تفریط و تقصیر نمی‌نماید. از رسول خدا (ص) در روایت تشییع و دفن سعدبن‌معاذ است که: «فنزل رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم حتّی لحده و سوّی علیه اللبن و جعل یقول: ناولنی حجرا، ناولنی تراباً رطباً. یسد به ما بین اللبن. فلمّا أن فرغ و حثا التراب علیه و سوی قبره قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: إنّی لأعلم انّه سیبلی و یصل إلیه البلی و لکنّ الله عزّوجل یحب عبدا إذا عمل عملا فاحکمه[1]؛ پس حضرت رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم وارد قبر شده تا او را در لحد گذاردند و خشت‌ها را چیدند و پیوسته می‌فرمودند: به من سنگ بدهید، به من گِل بدهید و با آن میان خشت‌ها را مسدود می‌کردند؛ پس وقتی فارغ شدند و خاک بر قبر ریخته و روی آن را مسطّح نمودند، فرمودند: من حقّاً می‌دانم که به‌زودی این قبر کهنه می‌‌شود و این کهنگی به بدن نیز سرایت می‌کند، ولیکن خداوند دوست می‌دارد بنده‌ای را که وقتی کاری انجام می‌دهد آن را متقّن و استوار نماید».

برگرفته از نور مجرد

پی‌نوشت‌ها:

[1] ـ بحار الأنوار ج، 7، ص 298.