عنایت به اینکه، کلام سالکان حقیقی و معلمان متخلق به اخلاق ربوبی برگرفته از قرآن
مُنزل و احادیث مأثوره است و این را بر خود فریضه‌ای از باب ادب به ساحت اقدس الهی
می‌دانند که سخنی غیر از کلام الهی بیان ننمایند تا بتوانند در همه مراتب رنگ الهی
پیدا کنند و عبدالله گردند؛ از این‌رو نقل سخن از آنها اگرچه با ذکر آیه و حدیث همراه
نباشد اما برگرفته از آن است.
نوشتار حاضر برگرفته ار رساله منهاج العارفین میرسیدعلی همدانی عارف نامدار قرن هشتم
است.
بدان ای عزیز!
زنهار از حق غافل مباش.
از همه نومید شو تا امید تو برآید.
آزار کس مخواه تا امان یابی.
از جهت دنیا اندوهگین مباش تا پریشان نگردی.
از همه جدا شو تا به حق برسی.
اگر در بند چیز کسانی، خود را بنده ایشان دار.
از خلق عزلت گیر تا به حق انس گیری.
ایمن باش تا امان یابی.
از صحبت اهل دنیا بپرهیز تا تیره دل نشوی.
از همه مفلس اگر محبت خواهی.
از خود طلب اگر جوانمردی.
از افتادگان بگذر، تا در نیفتی.
از حکم رو متاب، تا عاصی نشوی.
افتاده را دریاب، تا دستگیر یابی.
آنکه با تو بدی کند با وی نیکی کن.
اندیشه دنیا دوری کن، تا پریشان نشوی.
اختیار خود در گوشه‌ای نه، تا مختار گردی.
از حق نصرت خواه، تا یاری یابی.
به غیر اعتماد نکنی، تا پشیمان نشوی.
به هیچ چیز مغرور مشو تا هلاک نگردی.
بیهوده گویی را سرّ همه آفات دان.
با حق باش اگر عیش جاودان خواهی.
بر حرف کسی انگشت منه، تا مؤاخذه نگردی.
بر در باش، تا بگشایند.
به صدق طلب، تا بیابی.
با همه نرمی و مدارا کن.
بر نعمت کسی حسد مکن، تا عافیت یابی.
بار همه بکش، تا محتشم گردی.
بر زیر دستان شفقت کن، تا برهی.
بدخویی ترک ده، تا عیش بر تو تلخ نگردد.
با همه آسانی کن، تا برهی.
با هر کس منشین، تا تباه نگردی.
با قافله رو که رهزنان بسیارند و دشمنان در کارند.
بار خود بر کسی مَنهِ اگر عزت خواهی.
پند بشنو، تا سود کنی.
بکوش، تا بیابی.