فرزند پیش پدر و مادر عزیز است. خصوصا اینکه فرزند شهید و یادگار شهید باشد که البته در پیش مادر و بستگان خود بسیار ارزشمند است. اما با همه این حرفها «اخلاق» از بچه عزیزتر است، اسلام و تقوا از بچه عزیزتر است. مبادا تقوای بچه را فدای خود بچه بکنید. چون اگر چنین شد، همه چیز خراب خواهد شد. باید از دور و نزدیک مراقب بچه بود و بفهمد و نفهمد او را زیر نظر گرفت. در مواقع لزوم باید با او صمیمیت و محبت کنید اما خوب محبت کنید. اگر کسی زیاد چیز بنویسد خطش خوب نمیشود، مانند دکترها خطشان خیلی خوب باشد، پس کم بنویسید، اما خوب بنویسید.
کتابی است به نام «قابوس نامه» خطی از قابوس مانده که بسیار خط زیبایی است. از قابوس سؤال کردند خط شما چطور شد که خوب شد؟ گفت: کم مینوشتم، اما خوب می نوشتم. هر وقت که حواسم جمع بود مینوشتم، هر وقت که هنوز خسته نشده بودم، دست از نوشتن بر میداشتم. شما هم وقتی میخواهید نصیحت به فرزندتان بکنید، کم نصیحت کنید، اما خوب نصیحت کنید، در بهترین حالات به او نصیحت کنید. چون انسان در حال عصبانیت بر خود کنترل ندارد، حرفی که میخواهد بزند گاهی روی حساب نیست گاهی کنترل از دست آدم در می رود. در حال خشم اگر انسان صحبت کند صحبتهایی میکند که دلش را خنک کند، نه صحبتی که بچه را اصلاح نماید. پس باید در این حالات انسان خود را کنترل کند
منبع: کتاب تربیت فرزند، حیدر قنبری