آیت‌الله ميرزا محمد تهرانی كه از عالمان قدسى همچون ملاحسينقلى همدانى بهره‌مند گشته بود و در عمل به مواعظ آنان همت بلندى داشت. خود نيز همواره به بيان نكته‌های اخلاقى آموزنده مى‌پرداخت. برای نمونه، در اجازه روايتى كه براى آيت‌الله مرعشى نجفى و فرزندشان حجت‌الاسلام سيدمحمود مرعشى صادر كرده است، مى‌نويسند: به توصيه‌هاى سودمندى كه برخى مشايخ به آن نكته‌ها سفارش کرده‌اند، اشاره مى‌كنم؛ كه برخى از آن موارد به شرح زير است:
- تقوا و مراقبت خداى عزوجل در پنهان و آشكار؛
- اعراض از دنيا و زخارف آن و اجتناب از رياست، كه حديثى شريف در اين‌باره مى‌فرمايد: «ملعون ملعون ملعون من حدث نفسه بالرياسة» پس در صورتى كه تعلق به چنين امرى يا احتمال چنين لعنى شديد را در بر داشته باشد، دليلى نمى‌ماند كه انسان بى‌دليل متصدى آن شود. البته شكى نيست اين حديث شريف، در مورد كسى است كه در اين امر خطير، دنيا و خوشي‌هاى آن را قصد كرده باشد.
- دورى از مصاحبت كسانى كه مراقبت از نفس ندارند. كه در اين‌باره از امام معصوم (ع) روايت شده كه فرموده‌اند: «جالسوا من يذكركم الله رؤيته و يرغّبكم فى الآخرة عمله و يزيدكم فى عملكم منطقه».
- قراردادن اوقات مناسبى براى عبادت؛ نبايد سخن بعضى كه مى‌گويند: «در هنگام كار، بهتر است به انجام اقلّ واجبات اكتفا شود» مانع اين عمل خير گردد؛ زيرا اين سخن از بزرگترين حيله‌هاى شيطان است؛ چرا كه «يقين» فقط با مداومت بر عبادات حاصل مى‌شود، چنانچه علامه مجلسى (ره) در بعضى از كتب كلاميه‌اش به اين نكته تصريح مى‌نمايد.
- محافظت بر نماز اول وقت، كه روايت شده عزرائيل (ع) به كسى كه نماز اول وقتش را محافظت نموده باشد - در هنگام مرگ - كلمه اخلاص را تلقين مى‌نمايد.
- تلاوت قرآن كريم با خشوع، خضوع، آرامش و تأمل؛ تا اينكه انسان هم‌پيمان با قرآن بوده و در هنگامى كه به ملائكه نكير و منكر جواب مى‌دهد: قرآن كتابم است، اين سخن از سر صدق باشد.
- تكرار در تلاوت آياتى كه در آنها بشارت يا انذار، يا عقاب و ثواب و يا بهشت و جهنم ذكر شده است؛ كه استاد بزرگوار ما مولى حسينقلى همدانى در اين‌باره مى‌فرمايد: «اگر وقتت به حدى وسيع است كه مى‌توانى هر آيه را صد مرتبه، بلكه دويست مرتبه تكرار كنى تكرار كن، كه در اين صورت آن آيه شريفه در قلبت جاى مى‌گيرد و آن‌را آنگونه در قلبت مى‌يابى كه گويا بر قلبت نازل شده است».
- مداومت در خواندن دعاهايى كه سينه به سينه از طرف ائمّه معصومين (ع) روايت شده است، به‌خصوص صحيفه سجاديه، زبور آل محمد (ع) و به‌ویژه دعاى مكارم الاخلاق آن كه همه مكارم اخلاق را در بر دارد و همچنين دعاى نودبه.
- ممارست و تداوم در مطالعه روايات رسول گرامى اسلام (ص) و ائمه طاهرين (ع) كه تمام هدايت در تمسّك به آثار آنان و كسب فيض از نور وجودشان است.
- قراردادن وقتى براى محاسبه نفس، كه رواياتى بر اين امر تأكيد فراوان دار. مانند اين روايت كه امام (ع) مى‌فرمايد: «حاسبوا قبل ان تحاسبوا». و همچنين اين روايت: «حاسب نفسك حسبة الشريك شريكه» و استاد مولى حسينقلى همدانى ما را به آن سفارش مى‌كند و مى‌فرمايد: «شب‌ها هنگام خواب، محاسبه نفس داشته باشيد.» و اولياء خدا در محاسبه نفس مواظبت‌هاى شديدى داشته‌اند. در اين‌باره عالم جليل‌القدر سيدمحمد كاظمى از سيد حيدر كه از شاگردان بارز آيت‌الله ميرزا محمدحسن شيرازى و از اصحاب شيخ جعفر كاشف‌الغطاء است، خاطره‌اى درباره محاسبه شيخ جعفر كاشف‌الغطاء نقل مى‌كند: «در يكى از سفرهايش كه همراهش بوديم، شب تاريكى را مى‌گذرانديم، او را ديديم كه به كنارى رفت و به روى زمين دراز كشيد، او كه خود را مانند مرده‌اى در گور قرار داده بود شروع به محاسبه نفسش نمود، وى خودش را خطاب قرار داده و مى‌گفت: يا جعفر! يا جعفر! و همه كارهايى كه در طول روز از او سر زده بود و همچنين حقوقى كه به ذمّه‌اش آمده بود و طريقه وصول آنها را يكى يكى مى‌شمرد، تا اينكه محاسبه به پايان رسيد ...».
- نماز شب به مقدار وسع و توان؛ كه در وصاياى رسول خدا (ص) به اميرمؤمنان (ع) آمده است كه آن حضرت (ص) فرمودند: «عليك بصلاة الليل» و اين جمله را سه مرتبه تكرار نمودند.
- زياد به ياد مرگ بودن و زياد به زيارت قبور رفتن و عبرت‌گرفتن از آنها؛ كه در روايت آمده است: «انّ اكيس المؤمنين اكثرهم ذكراً للموت».
- طولانى‌نمودن سجده در ساعت‌های شبانه روز، كه انجام اين كار توسط ائمه طاهرين (ع) خود عامل مهمى در ترغيب انسان به این مسئله است.