2دکتر جعفر هزارجریبی 1 و حسن فراهانی
چکیده:
اگر چه دین همیشه در اجتماع نقش انسجام بخشی بر عهده داشته و موجب همگرایی گروه ها و آحاد جامعه شده است، اما فرقه سازی های جدید موجب بوجود آمدن شکاف های مذهبی در جامعه و نیز تعمیق و تشدید شکاف های اجتماعی می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل اجتماعی و سیاسی مؤثر بر گرایش به جنبش های نوپدید دینی » است. از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی بوده و از نظر هدف، کاربردی است جامعهی آماری شامل پیروان و گروندگان فعال به جنبش های نوپدید دینی در سطح شهر تهران، است. گروه هدف پژوهش حاضر از میان طرفدران دو جنبش اکنکار و ایلیا رام الله " انتخاب شد که بعنوان گروه تجربی محسوب میشوند که در مجموع این گروه به تعداد ۴۴۲۲۵ نفر است که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران ۴۰۰ نفر محاسبه شد. ابزار سنجش و اندازه گیری در تحقیق حاضر پرسشنامه بوده که جهت بررسی رابطه ها از ضرایب همبستگی پیرسون و جهت تبیین شدت تأثیر متغیرها، از آزمون رگرسیون تک و چند متغیره و نیز تحلیل مسیر استفاده گردید. خلاصه نتایج پژوهش مبین این نکته است که بین تغییر الگوی مرجع، هژمونیک شدن نظام سیاسی و گرایش به جنبش های نوپدید دینی رابطه معنادار است.
مفاهیم کلیدی: جنبش های نوپدید دینی، اعتماد، مشروعیت نظام سیاسی، هویت مقاومتی، الگوی مرجع
1- استاد جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی (نویسنده مسئول)jafar_hezar@yahoo.com
2- دانشجوی دکتری جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطباییh.farahani@yahoo.com
لینک دانلود مقاله