قال‌الصّادق(ع):
الخلق الحسن جمال فی الدّنیا و نزهة فی الاخرة و به کمال الدّین و قربة الی اللَّه تعالی و لا یکون حسن الخلق الّا فی کلّ ولیّ و صفیّ لانّ اللَّه تعالی ابی ان یترک الطافه و حسن الخلق الّا فی مطایا نوره الاعلی و جماله الازکی. لانّها خصلة یختصّ بها الاعرف بربّه و لا یعلم ما فی حقیقة حسن الخلق الّا اللَّه تعالی. قال رسول اللَّه(ص) خاتم زماننا حسن الخلق و الخلق الحسن الطف شیء فی الدّین واثقل شی ء فی المیزان و سوء الخلق یفسد العمل کما یفسد الخلّ العسل و ان ارتقی فی الدّرجات فمصیره الی الهوان. قال رسول اللَّه(ص): حسن الخلق شجرة فی الجنة وصاحبه متعلّق بغصنها یجذبه الیها و سوء الخلق شجرة فی النّار فصاحبها متعلّق بغصنها یجذبه الیها.
امام‌صادق(ع) فرمود:
خوی‌خوش، زیبایی و زیور دنیا و پاکی (از گناهان) در آخرت است و دین با آن کمال یابد و وسیله قرب به خداست. این موهبت، جز به اولیا و برگزیدگان حقّ، ارزانی نشده است؛ زیرا خداوند دریغ دارد از اینکه الطاف خود و حسن خلق را جز نزد حامل نور جمال خویش به ودیعت نهد؛ زیرا هر کس خدای خود را بهتر بشناسد، شایسته داشتن این خصلت است و هیچ کس جز خداوند متعال به حقیقت حسن خلق پی نبرد. پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: خوی خوش، سرآمد هر چیزی در روزگار است. خلق نیکو لطیف‌ترین چیز در دین و سنگین ترین کالا در میزان قیامت است و خلق ناپسند، عمل و عبادت را تباه می‌کند؛ همان‌گونه که سرکه عسل را. و هر کس چنین باشد سرانجام کارش خواری است؛ اگرچه درجات عالیه را دریابد. پیامبر(ص) می‌فرماید: خوی خوش، درختی است در بهشت که انسان خوش‌خوی به شاخه‌های آن درآویخته و به سوی آن جذب می‌شود و خوی بد، درختی است در دوزخ که انسان بدخوی، به شاخه‌های آن درآویخته و به سوی آن جذب می‌شود.