قال الصّادق(ع)
ان کنت عاقلاً فقدّم العزیمة الصّحیحة و النّیّة الصّادقة فی حین قصدک الی ایّ مکان اردت، و انه النّفس عن التّخطّی الی محذور، و کن متفکّراً فی مشیک و معتبراً بعجائب صنع اللَّه تعالی اینما بلغت، و لاتکن مستهزئاً و لا متبختراً فی مشیک. [قال تعالی: و لا تمش فی الارض مرحاً و غصّ بصرک عمّا لایلیق بالدّین، و اذکر اللَّه کثیراً فانّه قد جاء فی الخبر: انّ المواضع الّتی یذکر اللَّه فیها و علیها، تشهد بذلک عند اللَّه یوم القیامة و تستغفر لهم الی ان یدخلهم اللَّه الجنّة. و لاتکثر الکلام مع النّاس فی الطّریق فانّ فیه سوء الادب و اکثر الطّرق مراصد الشّیطان و متجره فلاتأمن کیده. واجعل ذهابک و مجیئک فی طاعة اللَّه والسّعی فی رضاه؛ فانّ حرکاتک کلّها مکتوبة فی صحیفتک. قال اللَّه تعالی: یوم تشهد علیهم السنتهم و ایدیهم وارجلهم بما کانوا یکسبون و قال تعالی: و کلّ انسان الزمناه طائره فی عنقه.
امام صادق(ع) فرمود: اگر عاقل و خردمند هستی، هنگام رفتن به جایی، با عزمی استوار و نیّتی صادق گام بردار، زیرا نفس همواره در خطر غلتیدن به حرام است. و در حال راه‌رفتن، تفکر کن و از عجایب آفرینش عبرت گیر و آنها را سِخریّه مپندار و با تکبّر راه مرو. خدای تعالی می‌فرماید: «و در روی زمین با نخوت گام برمدار». و چشمت را از آنچه با دین سازگاری ندارد، فرو بند و خدا را بسیار یاد کن؛ زیرا در خبر آمده است: مواضعی که خدای تعالی در آن یاد شود، روز قیامت بر این عمل بنده شهادت می‌دهند و پیوسته برای ذاکر طلب مغفرت می‌کنند تا خداوند او را به بهشت داخل کند. در گذرگاه‌ها، با مردم سخنِ بسیار مگو؛ زیرا این از بی‌ادبی است. و بیش‌تر راه‌ها، کمین‌گاه شیطان است و تجارت‌گاه او، پس خود را از نیرنگ او ایمن مدان و رفت‌وآمد خود را در طاعت خداوند و سعی خویش را در کسب رضای او صرف کن؛ چراکه همة حرکات تو در دیوان اعمالت نوشته می‌شود. خدای تعالی فرماید: «روزی که زبان‌ها و دست‌ها و پاهایشان به آنچه انجام داده‌اند علیه آنها شهادت دهند. و نیز فرماید: «اعمال هر انسان را چونان طوقی بر گردن او می‌نهیم.»