نویسنده کتاب سبک زندگی مسلمان ایرانی محمدرضا زائری است. این کتاب توسط انتشارات آرما منتشر شده است.
در قسمتی از مقدمه کتاب آمده است:
ماجرا دقیقاً از پایین و کف خیابان شروع می‌شود. یکی از دلایلی که باعث شده است بحث سبک زندگی جدی مطرح شده است، گاه سر از درودیوار در بیاورد، همین است که به‌جای رفتن به کف خیابان، برای سبک زندگی سخنرانی می‌گذاریم و دوره آموزشی تدوین می‌کنیم؛ گویی سبک زندگی هم مثل فلسفه و فیزیک یاد دادنی و امتحان گرفتنی است! از پایین شمشیر می‌خوریم و نیزه را بالا، در هوا می‌زنیم و این می‌شود که حریف بر ما غلبه می‌کند. نمونه‌اش کتاب و ویدئوهای آموزش زبان انگلیسی و بازی‌های ویدئویی است که فضای ترویج زندگی غربی هستند. آن‌وقت برای مقابله، جلسه‌های سخنرانی و آموزشی برگزار می‌کنیم! درواقع فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی کانون اتفاق و جریان است؛ نه کلاس درس و کتابخانه و جلسه سخنرانی. آنکه باید کار را درست کند، رسانه است؛ یعنی باید کار را از همان‌جایی درست کرد که خراب شده است...
سبک زندگی اسلامی از آن جهت که «سبک» است که به رفتار می‌پردازد و با شناخت‌ها و عواطف ارتباط مستقیم ندارد و از آن جهت که «اسلامی» است، نمی‌تواند بی‌ارتباط با عواطف و شناخت‌ها باشد. بر این اساس، این کتاب و آزمونِ ساخته‌شده، به‌صورت مستقل به عمق اعتقادات و عواطف فرد نپرداخته، بلکه رفتارهای او را بررسی کرده است، ولی هر رفتاری بخواهد مبنای اسلامی داشته باشد، باید حداقل‌هایی از شناخت‌ها و عواطف اسلامی را پشتوانه خود قرار دهد. در سبک زندگی از دیدگاه روان‌شناسی، علوم پزشکی و ... فقط به رفتار نگریسته می‌شود هیچ‌کدام از آنها به نیت افراد و عواطف و شناخت‌هایی که پشتوانه رفتارهای آنان است، کاری ندارند؛ اما سبک زندگی اسلامی نمی‌تواند به نیت‌ها بی‌توجه باشد؛ در عین حال که تأکید آن روی رفتار است، به عواطف و شناخت‌های زیرین، نیز نظر دارد.
درواقع سبک زندگی اسلامی، می‌شود رفتارها را به مهره‌های متعددی تشبیه کرد که علوم انسانی به خود آن مهره‌ها و بدون ارتباط با عوامل دیگر می‌پردازند، اما در سبک زندگی اسلامی نه‌تنها به خود آن مهره‌ها، بلکه به آنچه سبب ارتباط آنها با هم می‌شود و همانند نخ تسبیح در تمام آنها وجود دارد نیز رفتاری اسلامی محسوب نمی‌شود. چنان‌که بسیاری از رفتارهای مرتاضان و صوفیان، اسلامی نیست؛ بنابراین علاوه بر دیدگاه نظری، در آزمون سبک زندگی اسلامی نیز به ناچار باید از این حداقل‌های شناختی و عاطفی پرسیده شود.
در این کتاب، نگاهی جامع به دستورهای اسلامی شده است و در جهت کمّی کردن و ارتباط دادن آن با میدان عمل، یک آزمون برای آن ساخته شده است. لازم است که دین شناسان روان‌شناس و روانشناسان متدین، به این موضوع اهمیت بسیار دهند و آن را از موضوعات محوری کار خود بشمارند. نظریه سبک زندگی دینی، با موضوعات مهمی مثل «انسان کامل»، «انسان سالم»، «معیار بهنجار و نابهنجار»، «پیشگیری و درمان» و ... ارتباط مستقیم دارد.