توصیه عرفانی آیت‌الله قاضی به مرحوم محمدتقی آملی

شیخ محمد تقی آملی می‌گفتند یک بار از آیت‌الله قاضی سؤال کردم: ما خوانده یا شنیده‌ایم که دیگران هر گاه قرآن تلاوت می‌کنند افق‌های عالم در برابر دید ایشان باز می‌شود، ولی هنگامی که ما قرآن می‌خوانیم، اثری از این امور مشاهده نمی‌نماییم. ایشان نگاهی به صورت من انداختند و گفتند: «آری، ایشان در شرایط خاصی قرآن می‌خوانند، آنان ایستاده و رو به قبله قرآن می‌خوانند ... سر خود را لخت می‌کنند و با دو دست خود قرآن را بالا می‌گیرند! و با همه وجود به آنچه می‌خوانند توجه دارند که در برابر چه کسی ایستاده‌اند ... ولی شما ... شما قرآن را می‌خوانید در حالی که زیر کرسی رفته تا نزدیک چانه لحاف را بر روی خود کشیده و قرآن را روی زمین نهاده و آن را نگاه می‌کنی».

جناب آملی ادامه دادند: آری ... به همین صورت قرآن را می‌خواندم و بسیار هم می‌خواندم؛ گوی ایشان در کنار من بوده و مراقب اعمال من بودند؛ دیگر از آن روز با تمام وجود قرآن می‌خواندم و در مجالس او حاضر می‌شدم.

                                                                                                برگرفته از آیت‌الحق