مهمترین عامل برای بی‌توجهی کودکان به آموزشهای دینی، عدم زمینه‌سازی والدین است. همان‌گونه که نقاشی بدون رنگ زمینه و کشاورزی بدون شخم زمین مطلوب نیست، آموزش دینی نیز بدون زمینه بازده ندارد.
برای فراهم ساختن زمینه‌ی آموزش، توجه به نکاتی لازم است:
- ارتباط کلامی مناسب
با توجه به اینکه یکی از راههای آموزش ارزشهای دینی، استفاده از سخن است، حتماً باید از سخنی نرم و بیانی شیوا استفاده شود، صدای بلند، به‌ویژه اگر با خشونت همراه شود، سبب بی‌توجهی کودک به آموزش دینی خواهد شد.
- وضعیت ظاهری مناسب
ظاهر آراسته، لباس مناسب، موی شانه‌زده، دندان‌های تمیز، بوی خوش و...، زمینه‌ساز آموزش دینی هستند.
- خوش‌خلقی
خوش‌رویی و نگاه محبت‌آمیز، فضای ارتباط را فراهم می‌سازد و بداخلاقی و ترشرویی، زمینه‌ی آموزش دین را از بین می‌برد.
امام علی (علیه‌السلام) فرمود: «البشاشة حبالة المودة». خوش‌رویی، ریسمان محبت است.
- حوصله
برای آموزش ارزشهای دینی، بردباری ضرورت دارد. با توجه به ضعف تمرکز کودکان، گاهی لازم است آموزه‌ای بارها تکرار شود که صبر و حوصله‌ی والدین را می‌طلبد.
دختر حضرت امام خمینی می‌گوید: کودکی 5 ساله بودم و به حضرت امام در نماز اقتدا کردم. پس از اتمام نماز، مادرم گفت: دخترم! به شکل صحیحی اقتدا نکردی. از امام پرسیدم. آن بزرگوار 15 دقیقه برایم توضیح داد
منبع: کتاب «نسیم مهر» استاد حسین دهنوی.