15 دی 1396, 20:59
سعی کنید بین شما و بچه شما یک رودربایستی وجود داشته باشد و این رودربایستی را سعی کنید حفظ شود. خجالت و شرم حضوری را حتماً در میان داشته باشید و در این صورت اگر حرکت ناخوشایندی از او دیدید به او مستقیماً نگویید، چون بچه احساس میکند که پردة حیا پاره شده و شما از عیوبش باخبر شدهاید و او پیش شما شکسته و کوچکشده است و دیگر حرمت و شخصیتی ندارد. وقتی احساسی کرد پیش شما شخصیتی ندارد؛ دیگر برای حفظ کردن شخصیت خود پیش شما ارزشی قائل نخواهد بود. اعتبار او پیش شما شبیه به کاسة چینی است، که او دوست دارد، این کاسة چینی نشکند. حال اگر شما به او نشان دادید که با این ریگی که زدید، این کاسه شکست، دفعه دیگر با بیاحتیاطی بیشتری ریگ میاندازد، چون دیگر کار را تمامشده میبینید. چون میخواسته که این کاسه نشکند، این هم مثال دیگر: فرض کنید یک ظرف شیراز مغازه گرفتهاید و دارید به خانه میآورید؛ ظرف هم یک مقداری لبریز و پر است. طبیعی است که شما احتیاط میکنید که این تکان نخورد و نریزد. حال اگر کسی به شما تنه زد و نصفی از این کاسه شیر شما ریخت و این کاسه پرشده نصف شد، آیا شما وقتی میخواهید به خانه بیایید، با آن احتیاط اولی میآیید؟ نه، چون میدانید کاسه الآن نصفه است، این را یکدستی میگیرید و دیگر ترس از اینکه بریزد ندارید، چون دیگر بهاندازه کافی از سرش ریخته. پس شما سعی کنید که طفلی فکر کند کاسه شخصیتش پیش شما لبریز و پر است. فکر کند که پیش شما از یک احترام والایی برخوردار است، فکر کند محتوای این کاسه مالی اوست. لذا سعی میکنید تنه به او نزنید و این رودربایستی را حفظ کنید. پس تذکری که میخواهید به طفل بدهید خیلی باید عاقلانه باشد.
1