پرسش:
پسر 14 ساله‌ای دارم که در دوران کودکی نمازش را مرتب می‌خواند، اما دو سال است که به نماز اصلاً اهمیت نمی‌دهد و می‌گوید در دوران کودکی نماز می‌خواندم تا دیگران مرا دوست داشته باشند.
پاسخ:
فرزند شما دو سال است وارد دوره نوجوانی (Teenage) شده و دقیقاً از همان زمان به نماز اهمیت نمی‌دهد.
علت این مسئله به‌احتمال فراوان ویژگی استقلال‌طلبی او است. نوجوان شما دوست ندارد به دیگران اتکا کند و مایل است روی پای خود بایستد. او دوست ندارد مورد امرونهی دیگران واقع شود و دیگران حتی پدر و مادر برایش تکلیف معین کنند. نوجوان دوست دارد به رأی و اندیشه‌اش احترام بگذارند و مهم‌تر از همه این‌که می‌خواهد انتخاب‌گر باشد.
چند توصیه
- به رأی و اندیشه او احترام بگذارید و اجازه دهید خود به ارزش نماز پی ببرد و خود آن را برگزیند.
- با توجه به فاصله زمانی یک‌ساله تا تکلیف و وجوب نماز بر او برای بی‌توجه‌اش به نماز حساسیت بسیار نشان ندهید. حساسیت بیش‌ازحد جلو تفکر او را می‌گیرد اجازه دهید مسئولیت‌پذیری از دوره ایجاد شود.
- از روش الگویی استفاده کنید؛ یعنی خودتان در عمل به نماز اهمیت دهید نمازتان را به‌موقع اقامه کنید؛ نماز در حضور این نوجوان، یادآور خوبی است.
- از روش القای غیرمستقیم (هدیه کتاب درباره نماز، داستان‌هایی در باب نماز و...) استفاده کنید.
- ارتباط او را با همسالان اهل نماز بیشتر کنید.